Onderworpen aan de Ultieme Test – Deel 4: Knik- en slijtagetesten
Tijdens de ontwikkeling van onze kabels en draden testen we elk product grondig in onze testlaboratoria. In het vierde deel van onze serie maken we u kennis met onze knik- en slijtagetesten.
Kabels die in dynamische toepassingen worden gebruikt, worden blootgesteld aan verschillende mechanische belastingen, waaronder slijtage. Deze treden bijvoorbeeld op via contact met andere machineonderdelen. Voortdurende wrijving kan leiden tot langdurige schade of vernietiging van de mantel en kernisolatie van de kabel. Deze schade kan leiden tot kabelbreuken, storingen, kortsluitingen en branden.
In onze testlaboratoria voeren we daarom slijtagetesten uit om de geschiktheid van onze mantel- en isolatiematerialen tegen de eisen van dagelijks gebruik te evalueren. Om dit te testen, wordt een metalen pen heen en weer gewreven tegen een vaste kabel, wat resulteert in wrijving. In onze testfaciliteiten is het mogelijk om snelheden van 400 mm/s en een maximale versnelling van 2.000 mm/s² te bereiken. Hierdoor kunnen we zelf zeer dynamische toepassingen nauwkeurig simuleren om te bepalen welke effecten wrijving heeft op de functie en levensduur van onze producten.
Buigbelastingen maken ook deel uit van het dagelijks leven voor kabels en draden in veel bewegende toepassingen. Net als bij wrijving kunnen buigbewegingen na verloop van tijd onherstelbare schade aan kabelmaterialen veroorzaken. We voeren daarom speciale kniktesten uit op onze producten om hun veerkracht te bepalen en onaangename verrassingen te voorkomen.
Bij deze testen wordt de kabel in een bewegend apparaat geplaatst en op een vooraf bepaalde locatie geknikt. De testapparatuur bereikt hoeksnelheden van 440°/s, versnellingen van 2,000°/s2, en een maximale torsiehoek van ±180°. Voor onze ingenieurs slaagt een kabel pas als deze in staat is om deze extreme mechanische belastingen te weerstaan zonder schade op te lopen.
Vraag het de expert
Hoe kan ik kabels en draden het beste beschermen tegen slijtage?
Er zijn verschillende manieren. De beste manier zou natuurlijk zijn om potentiële contactpunten tussen kabels en andere componenten te vermijden tijdens het ontwerpen van bewegende toepassingen. Dit is echter niet altijd mogelijk. Als ik weet dat wrijving kan optreden, dan is de keuze van het juiste mantelmateriaal belangrijk. Kabels gemaakt van polyurethaan (PUR) hebben de hoogste weerstand tegen wrijving. Zelfs andere thermoplastische elastomeren (TPE) vertonen een hoge slijtvastheid. Polyvinylchloride (PVC) is echter minder bestand. Het is ook mogelijk om kabels te beschermen tegen slijtage door extra mantels te gebruiken, zoals krimpkous, gevlochten omhulsels of stoffen tape. In sommige omstandigheden kan het gebruik van een kabelgoot of een kabelrups helpen om de kabel te beschermen en slijtage te voorkomen.
Wat is precies kabelbreuk en waarom is het zo gevaarlijk?
Een kabelbreuk treedt op wanneer de aders van een kabel gedeeltelijk of volledig uit elkaar breken als gevolg van mechanische overbelasting zoals slijtage of knikken. Op deze locatie wordt de elektrische verbinding volledig verbroken. Dit kan ook betekenen dat de elektriciteit die normaal gesproken door het nu gebroken deel zou stromen, in plaats daarvan door de resterende delen van de kabel gaat, wat kan leiden tot verhoogde stroomdichtheden. De kabel zal beginnen op te warmen, waardoor de isolatie van de kern en de mantel beschadigd kunnen raken. Dit kan resulteren in kortsluitingen of elektrische vlamboogvorming, wat op zichzelf een kabelbrand kan veroorzaken, wat statistisch gezien een van de meest voorkomende oorzaken van brand is. Daarom is het zo belangrijk om geschikte kabels en draden te kiezen voor elke toepassing en deze regelmatig te controleren.
Je kunt dit en vele andere interessante artikelen vinden in het huidige nummer #15 van ons klantenmagazine POWER. Lees deze nu !