Boren in de woestijn en in het noordpoolgebied

Een Bentec boorinstallatie is een complex object. Het hart is de boortoren met de bovenste aandrijving die de boorkolom draait. De verschillende sensoren die aan het uiteinde van deze boorkolom zijn gemonteerd, sturen belangrijke informatie naar de operator in het controle- en commandocentrum van de boorinstallatie. Het omvat ook pompen, trekwerken en andere mechanische componenten, om nog maar te zwijgen van diverse bovenbouw. Omdat alle olie- en gasbronnen uiteindelijk opdrogen, is de complete boorinstallatie ontworpen om mobiel te zijn, zodat deze gemakkelijk naar de volgende locatie kan worden getransporteerd om daar verder te werken. In woestijngebieden wordt het tuig op wielen vervoerd; in arctische gebieden, via rails. “We hebben grote hoeveelheden kabel nodig voor het geavanceerde besturingssysteem. Dat begint bij de centrale stroomvoorziening vanuit de generator en loopt door tot de veelheid aan bekabeling in de kast met schakelkasten, die de besturing en de stroomverdeling regelen”, legt Klein uit. Sommige van deze kabels liggen buiten en zijn dus de hele dag blootgesteld aan de elementen: zon en woestijnstormen, of sneeuw en ijs. Daarom moeten ze niet alleen bestand zijn tegen hoge mechanische belastingen, maar ook in een spectrum van temperaturen van min 45 tot plus 80 graden Celsius (-49 tot +176 graden Fahrenheit). Bovendien moeten ze UV- en oliebestendig zijn. “We hebben altijd kabels op voorraad, dus een lange houdbaarheid is ook belangrijk. Een kabel die na een half jaar al bros is, hebben we niets aan”, zegt Klein. Daarom koopt Bentec al jaren zijn standaard kabels bij HELUKABEL. “We weten dat we kunnen vertrouwen op de uitstekende kwaliteit en de goede service.”

Toen Hanss Bruss, key accountmanager voor kabels op maat bij HELUKABEL voor het eerst hoorde van deze vereisten, wist hij dat dit geen gemakkelijke taak zou zijn. “Er stromen hier hele grote stromingen. Alleen de enkele geleider voor de hoofdvoeding heeft een doorsnede van 300 vierkante millimeter (600 kcmil). Daarbovenop zitten maximaal 45 draden voor de signalen van de sensor en het besturingssysteem. Tegelijkertijd moet de kabel flexibel blijven en bestand zijn tegen torsiebewegingen. Bruss en zijn R&D-collega's in de HELUKABEL-fabriek in Windsbach hoefden echter niet helemaal opnieuw te beginnen. “We hebben veel ervaring kunnen opdoen met de torsiebewegingen in windenergiecentrales en met betrekking tot wisselende buigspanningen hebben we kunnen putten uit onze knowhow op het gebied van kraanbouw. Wat we moesten doen, was voldoen aan beide eisen en materialen selecteren die bestand zijn tegen de extreme omgevingsomstandigheden”, legt Bruss uit. Tijdens de ontwikkeling hebben de ingenieurs aandacht besteed aan zelfs het kleinste detail. Wat is de beste manier om de draden te laten vastlopen zodat ze niet breken? Hoe moeten ze worden gebundeld om de kabel flexibel te houden? Welk materiaal is geschikt voor de buitenmantel? “De sleutel hier was de interactie tussen alle componenten. Het ontwerpen van het steunvlechtwerk was bijzonder uitdagend. Enerzijds mag het niet te dik zijn, omdat dit de flexibiliteit van de kabel zou aantasten. Anderzijds moest het een zekere stabiliteit bieden”, legt Bruss uit. Nadat de structuur van de kabel was bepaald, vonden er diverse materiaal- en stresstests plaats. “Tijdens de hele ontwikkeling hebben we heel nauw contact gehad met Bentec”, herinnert hij zich.